Uzun zamandir yazmamanin rahatsizligi icerisindeydim. “Acaba neden uzun zamandir yazmiyorum?” diye dusunup duruyordum. Uzun zamandir yazmiyorum cunku yazilasi seyler gecmiyor basimdan.

Napiyorum? Boyle Mc Cleud Ganj denen dag sehrinde bos bos oturuyorum, birsuru black cay iciyorum (cayi sutsuz istedigini ozellikle belirtmek gerekiyor) burada surgun hayati yasayan Tibetliler’le muhabbet ediyorum. Israilli turistlerle 14 yasimdan beri yapmadigim “Pink Floyd, muzik dunyasinda farkli boyutta işler çıkarttı, onlarin yaptigi bir devrimdi”, “Echoes, Meddle Albümü, Pompei Konseri”, “Beatles aslinda pop muzik yapiyordu.” muhabbetleri ceviriyorum. Ayni sohbetleri 10 sene sonra Ingilizce tekrarlamak degisik bir deneyim.

Iste dedigim gibi pek bir sey yapmiyor, oylece vakit geciriyorum.

Ha seyi anlatayim Bhollu…

Benim Rajhastan’dan binlerce kilometre uzakliktaki Mc Cleud Ganj’a gelmek sebebim Bhollu’ydu. Melek’e buraya gidip onun icin bir didgerido yapacagima soz vermistim. Mc Cleud Ganj’da usta bir didgerido gurusu oldugunu duymustuk ben de tuttum bu adami bulmaya geldim buralara kadar. Bhollu’yu bize anlatan arkadas butun gun “My guru, my guru” diyip duruyordu. Ben de boyle sakalları yere kadar uzanmis, 85 yasinda Gandalf gibi bir adam bekliyorum. Gittim Bhollu’yu buldum. Karsimda 24 yasinda bir cocuk. Bildiğin deli, hiperaktif, çok eğlenceli bir tip. Didgerido yapıyor, çalıyor, yapmayı ve çalmayı öğreterek hayatını kazanıyor. Atölyesinde 4 tane İsrailli turistle bütün gün metal dinleyip didgerido yapmalık ağaç gövdesi zımparalıyorlar. Gelmeden önce internette cok didgerido videosu izlemiştim ama Bhollu gibi calan birini hiç göremedim. O aletten bu güne kadar hiç duymadığım sesleri çıkartabiliyor, hatta didgeridoyu baskasina tutturup bir yandan djembeyle ritm de tutuyor. Simdi davul isine el atacakmis. Seneye on numara davul uretmeye baslarim dedi.