İzmir’e gidiyorum!! İzmir’i çok seviyorum! İzmir’i hayatım boyunca uzaktan sevdim. Bob Dylan’ı bu kadar uzaktan nasıl sevebiliyorsam İzmir’i de aynen öyle uzaktan sevdim ben. İzmir’i hep çok sevdim ama hiç gidemedim.
Hayatımla ilgili bir planım vardı. 80 yaşına gelmiş Gabriel Garcia Marquez gibi bir adam olmuşken ve yüzden fazla ülke görmüşken genç ve heyecanlı gazeteci ölüm döşeğindeki bana soracaktı: “Dünyayı geldiniz, neler neler yaşadınız… Yapmadığınız için pişmanlık duyduğunuz bir şey var mı?” diyecekti. Ben de zorlukla yerimden doğrulup, hayali bir sineği kovalarmışçasına elimi havada sallayıp “İzmir” diyecektim. “İzmir’i bir türlü görememek hayattaki en büyük pişmanlığım.” Genç gazeteci şaşıracaktı tabii. “Nasıl yani İzmir’i nasıl görmezsiniz?” genç olduğu için böyle soracaktı. Biraz daha deneyimli, kurt bir gazeteci olsa “İnsan yapmadığı bir şeyden nasıl pişmanlık duyar ki?” diyip oluk oluk akacak bilgeliğimden nemalanmayı bilirdi ama bu genç bir gazeteci olduğu için yanlış soruyu soracaktı. Ben de “İş güç bir türlü kısmet olmadı.” diye geçiştirecektim.
Olmadı başka bir pişmanlık bulmam lazım. 3 günde dönecek olsam da 17’sinde İzmir’e gidiyorum lallalla…
Günelcim, Didemcim, Tuğçecim de benimle birlikteler.
15 yaşımdan beri gitme aşkıyla tutuştuğum İzmir’de yapılacaklar listem birazcık kabarık.
Midye yemeliyim, zeytinli açma yemeliyim, smoothie içmeliyim, lig bitti yapamayacağım ama keşke Göztepe maçı izlemeliyimdi off, güneş eğilirken kordonda zeytinli açma yiyip kırmızı tuborg içmeliyim, şimdi aklıma gelmeyen ama “Bir Gün İzmir’e Gidersem Yapacaklarım” adlı listemde yazan bir sürü şeyi yapmalıyım. Ayrıca dördüncüdünyaülkesi’nden büyük hizmet olarak Yılmaz Özdil’le empati kurup kafasını size anlatmak için elimden geleni de yapacağıma söz veririm.
Bu bir gezi blogu! Ben de gezeceğim.
İzmir Allahuekber Vuhu
bana her yer 